Obiekty przyrodnicze

Rozciągające się nad Biebrzą tereny podmokłe stanowią największe w Polsce masywy bagienne. Jest to teren szczególnie istotny dla zachowania różborodności biologicznej. Na terenie parku odnotowano 273 gatunki ptaków, w tym – 181 gatunek ptaków wysiaduje tu pisklęta. Aż 56 gatunków, spotykanych nad Biebrzą, wpisanych jest do Polskiej Czerwonej Księgi. Na łąkach porośniętych turzycą występuje liczna populacja globalnie zanikającej wodniczki, na turnieje godowe zbierają się równie rzadkie bekasy dubelty, pisklęta wysiadują uszatki błotne, gniazda zakładają derkacze, bekasiki. Na podmokłych terenach gniazda wiją orliki grubodziobe, bociany czarne, puchacze, orliki krzykliwe i in. W starych korytach rzeki i trzcinach żyją bąki, rybitwy białowąse i białoskrzydłe, czaple białe, różnorodne drobne ptactwo śpiewające.

Acrocephalus paludicola © Marius Karlonas

Podczas wiosennej migracji w dolinie Biebrzy gromadzą się ogromne stada wędrujących łabędzi, gęsi i kaczek. Symbolem Biebrzańskiego Parku Narodowego jest batalion, gdyż w niewielu miejscach można zobaczyć tak liczne skupiska tego wędrownego ptaka. Podczas jesiennej migracji wszystkie mokradła i okoliczne pola rozbrzmiewają głosami żurawi. Grząskie i niedostępne bagna stanowią bezpieczne miejsce noclegu i wypoczynku dla tych wędrownych ptaków.

Park narodowy jest wyjątkowy nie tylko ze względu na zróżnicowanie ptactwa, odnotowano tu też 48 gatunków ssaków, 12 gatunków płazów, 5 gatunków gadów, 36 gatunków ryb, 750 gatunków motyli, 500 gatunków owadów, 450 gatunków pająków. Mokradła i lasy nad Biebrzą są niezwykle ważne dla zachowania łosi i jeleni. Biebrzański Park Narodowy jest najważniejszym w Polsce miejscem występowania łosi, ich populacja wynosi tu około 600 okazów. Nad rzeką żyją bobry. Pewnie ze względu na ich dużą liczebność Jaćwingowie  rzekę nazwali Biebrzą. Częste są tu też wydry. W parku występuje ponad 1000 gatunków roślin wyższych.