Obszary chronione

Biebrzański Park Narodowy

 

Biebrzański Park Narodowy założono w 1993 r., jego powierzchnia wynosi 59 223 ha. Bagna zajmują 25 494 ha terytorium parku, lasy – 15 547 ha, pola i łąki – 18 182 ha. Jest to największy teren bagienny w Europie Środkowej i Wschodniej. Przeważają tu porośnięte turzycą grzęzawiska, jednak duży obszar zajmują też torfowiska przejściowe i wysokie. Duże powierzchnie porośnięte są trzciną. W dolinie rzeki przeważają świerki, brzozy i olsze czarne. Jedynie na odcinku tak zwanej Carskiej Drogi występują suche lasy sosnowe. Od 1995 r. Biebrzański Park Narodowy jest objęty ochroną Konwencji Ramsarskiej jako teren ważny z międzynarodowego punktu widzenia dla ptactwa wodnego i bagiennego.

Częścią składową Biebrzańskiego Parku Narodowego jest obszar o szczególnym znaczeniu, przede wszystkim dla zachowania populacji łosi, zwany Czerwonym Bagnem. Jest to masyw bagienny o powierzchni 11 630 ha, objęty ochroną ścisłą. Przeważa tu torfowisko wysokie, mniejszą powierzchnię zajmuje grzęzawisko i torfowisko przejściowe.

5_5

Biebrzański Park Narodowy