W Polsce orlik grubodzioby występuje jedynie w Biebrzańskim Parku Narodowym. Ma tu wyjątkowo sprzyjające warunki – zalewaną podczas powodzi dolinę wijącej się i tworzącej szerokie pętle Biebrzy, rozległe bagna porośnięte turzycą, podmokłe lasy. Lokalna populacja tych orlików szacowana jest na około 15 par. Grzegorz Maciorowski, badający orlików grubodziobych od około 30 lat cieszy się, gdyż w bieżącym roku gniazda utworzyło tu 12 par, co jest dobrym wynikiem. Często jest to zaledwie 7–8 par orlików. Dodać jeszcze należy 2–3 pary mieszane, które tworzą orliki krzykliwe i grubodziobe. Chociaż w tym roku do gniazd wróciło wiele orlików grubodziobych, warunki do wysiadywania piskląt były szczególnie niesprzyjające – wyjątkowo zimna i dżdżysta wiosna zniszczyła większość jaj, dlatego tylko w niektórych gniazdach pojawiły się młode. Mimo wszystko Grzegorz uchylił rąbka największej tajemnicy mokradła. Polski ornitolog od wielu lat bada biologię orlików grubodziobych, zakłada ptakom obrączki, obserwuje ich wedrówki przy pomocy nadajników radiowych, dlatego doskonale je zna i niektóre nawet nazywa po imieniu.

W zamieszczonym materiale filmowym, przygotowanym realizując projekt nr LT-PL-1R-056 „Dziedzictwo przyrody motorem rozwoju turystyki ornitologicznej w regionie Dzukija i w dolinie Biebrzy”, współfinansowany przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach Interreg V-A Litwa – Polska, ujęto chwile badań i obserwacji orlików grubodziobych.

Pozostaje mieć nadzieję, że żyjący tak blisko naszego kraju ten wspaniały, jednak rzadki ptak, ponownie zamieszka na Litwie.